Manisa’nın Saruhanlı ilçesinde yaşayan 29 yaşındaki Engin Arslan, 11 Ekim’de ailesine Gazze’ye gideceğini söyleyerek evden ayrılmış, 13 Ekim’de ise “Sınırı geçtim” şeklinde mesaj göndermişti. Bu tarihten sonra Arslan’dan herhangi bir haber alınamadı.
Manisa’nın Saruhanlı ilçesinde yaşayan ve bir çiçekçide çalışan 29 yaşındaki Engin Arslan, İsrail’in gerçekleştirdiği katliamlara dayanamadığı gerekçesiyle 11 Ekim Çarşamba günü evinden Gazze’ye gitmek üzere ayrıldı. Gazze’de. Arslan ailesinin 3 çocuklu iki oğlundan biri olan ve tüm ısrarlara rağmen evden ayrılan Engin Arslan, Uşak, Konya ve Hatay üzerinden Suriye sınırını geçti.
Kız kardeşine kısa bir ihbarda bulunarak sınır duvarını geçerek Suriye’ye geçtiğini ve yakındaki bir köydeki camide dinlendikten sonra yolculuğuna devam edeceğini bildiren Engin Arslan’dan bir daha haber alınamadı.
Gözyaşı döken aile, en azından oğullarının hayatta olduğunu öğrenmek için yetkililerden yardım istedi. 29 yaşındaki Engin Arslan’ın boynunda ve kolunda dövme bulunduğunu belirten ailesi, tek isteğinin oğullarının nefesini duymak olduğunu söyledi.
“Onları görünce dayanamıyorum, uyuyamıyorum.”
Engin Arslan’ın gözü yaşlı annesi 54 yaşındaki Sultan Arslan, şunları söyledi: “Salı akşamı işten eve geldi. ‘Anne ben arkadaşımın yanına gidip orada kalacağım’ dedi. Eşyalarını topladı. Eşyalarını çok fazla topladığında şüphelenmeye başladım. Oğlum arkadaşının yanına gitmeyeceksin diye ısrar edince ‘Ben Gazze’ye savaşmaya gidiyorum’ dedi. Gitmemesini söylememe rağmen dinlemedi. Sabah 10.30 sıralarında evden çıktı. Kardeşiyle mesajlaştı. “Sizi merakta bırakmayacağım, size mesaj atabilirim ama sizi arayamıyorum” dedi. Çarşamba, perşembe, cuma gününe kadar çıktı ve cuma günü saat 14.00’te kız kardeşine son mesajını gönderdi. ‘Abla ben sınırı geçtim, bir köye geldim, camide dinleneceğim, sonra ne olur bilmiyorum’ dedi. Bu son mesajdı ve yine ne haber ne de mesaj vardı. En azından bir nefesini duyabilseydim ve yaşadığını bilseydim bu yeterli olurdu. Nereye gitsek haber yok. Dinine çok düşkün bir çocuktu. Dua ederdi. Gazze’de yaşanan haksızlıklara tahammül edemiyordu. ‘Gideceğim anne, burada yaşamak istemiyorum. “Onları görünce dayanamıyorum, uyuyamıyorum” dedi. ‘Oğlum bu senin başına gelebilecek bir şey değil’ dememize rağmen onu ikna edemedik. Başka sorun yoktu. Hiçbir şeyi yoktu. Sadece ‘Oraya gitmek istiyorum’ dedi. “Başarırsam şehit olurum, olmazsa dönemeyebilirim” dedi. Bu kadar. Gelmese de, bulunsa da, Allah dilerse, gelmek istemese de bir ses duyalım ve hayatta bilelim, başına bir şey mi geldi bilemeyiz. “Şu anda bir çelişki içerisindeyiz” dedi.
